وارنیش و کیلر دو محصول که در بسیاری از جهات به هم شبیه اند اما تفاوت های بسیار مهمی هم دارند که باید مورد توجه قرار بگیرد.
هرد دو این مواد به عنوان براق کننده و فیکساتور مورد استفاده قرار می گیرند و باعث براقیت و درخشان شدن سطوح می شوند و البته بسیار سخت و بادوام هستند.اما عوامل مهم دیگری هم هستند که تعیین می کنند از کدامیک در چه مورد ی استفاده کنیم.
وارنیش از رزین، روغن، حلال و رقیق کننده تشکیل شده که با هم مخلوط شده اند این مخلوط یک ماده شفاف را تولید می کند که وقتی روی چوب اعمال می شود یک لایه شفاف و کاملا مقاوم چوب را احاطه می کند. ترکیب درصد مواد مخلوط شده در وارنیش به صورتی است که نسبت به پوشش های شفاف دیگر مثل کیلر از مواد جامد بیشتری در ساختار آن استفاده شده و نسبت وزنی مواد جامد در وارنیش نسبت به پوشش های شفاف دیگر بیشتر است.
کیلر بر خلاف وارنیش یک محصول کاملا مبتنی بر حلال است. به همین دلیل براقیت بسیار بالاتری ایجاد می کند. کیلر در واقع یک محلول از رزین و الکل است که یک پوشش منعطف را روی سطح ایجاد می کند.
کیلرنسبت به وارنیش رقیق تر است و به همین دلیل به صورت اسپری استفاده می شود و سریعترهم خشک می شود.
از آنجاییکه وارنیش رنگ مختصری دارد، روی لکه های چوب تاثیر بهتری ایجاد کرده و درخشش را بهتر می کند.
مزیت مهم دیگر وارنیش این است که به دلیل ساختاری که دارد کاملا نسبت به نور خورشید و UV مقاوم است و روی سطوح چوبی که در معرض شدید نور قرار دارند از تغییر رنگ سطوح چوبی جلوگیری می کند.
وارنیش به صورت براق، نیمه مات تولید می شود. کیلر یا کاملا براق است و یا کاملا مات
کیلر و وارنیش هردو پوشش های بادوام و سختی هستند. ولی نرم کننده هایی که در ساختار کیلر مورد استفاده قرار می گیرد باعث می شود پوشش نهایی کیلر مقاوم تر از وارنیش باشد.
کیلر مقاومت بالا تری نسبت به وارنیش در مقابل اسید، هیدروکربن ها، آب و همچنین نسبت به خراش، ضربه و سایش دارد.
به همین دلیل برای مواردی که استحکام زیادی لازم باشد معمولا از کیلر استفاده می شود.
وارنیش با قلمو و کیلر با اسپری اجرا می شود.
زمان خشک شدن کیلر کوتاه تر از زمان خشک شدن وارنیش است.
از آنجائیکه کیلر براقیت بالاتری نسبت به وارنیش دارد، بنابراین فقط یک بار اجرا می شود. در حالیکه وارنیش معمولا چند لایه اجرا می شود.
همانطور که قبلا توضیح داده شد، کیلر محلولی از رزین و حلال است. این حلال ها و رقیق کننده ها تولوئن، زایلن و بیوتیل استات هستند و قابلیت شعله وری بسیار بالایی دارند. به همین دلیل کیلر ها به صورت اسپری تهیه می شوند.
در حالیکه وارنیش قابلیت شعله وری کمتری دارد و به همین دلیل امکان استفاده با قلمو را دارد.
یکی از روش های ساده تشخیص کیلر از وارنیش می تواند همین تفاوت در نوع بسته بندی باشد.
کیلر و وارنیش پوشش نهایی محسوب می شوند و بسته به اینکه از چه رزینی تولید شده باشند خواص متفاوتی دارند. رزین می تواند اکریلیک آب پایه، الکید یا تینری، پلی یورتان، رزین طبیعی و یا موارد دیگری باشد.
کیلر و وارنیش که از رزین اکریلیک تولید شده باشد، نسبت به زرد شدگی بسیار مقاوم است.
کیلر و وارنیش هر دو برای براق کردن چوب استفاده می شوند.
کیلر به دلیل مقاومت بالایی که نسبت به سایش دارد برای حفظ براقیت فلزات مورد استفاده قرار می گیرد.
در مواردی که فقط براقیت هدف باشد، از کیلر استفاده می شود.
برای سطوح چوبی که در معرض نور خورشید قرار دارند از وارنیش استفاده می شود.
برای سطوح چوبی بهتراست برای براقیت از وارنیش استفاده شود زیرا لکه های طبیعی چوب را زیباتر نشان می دهد.
برای براق کردن سطوح سفید باید از کیلر استفاده شود.وارنیش مقداری رنگ همراه خود دارد و این موضوع می تواند روی نتیجه نهایی تاثیر بگذارد.
یک راه تشخیص ساده کیلر از وارنیش نوع بسته بندی است. کیلر به صورت اسپری عرضه می شود.
کیلر که از رزین اکریلیک تولید شده باشد، شفافیت بسیار بالایی دارد، زرد نمی شود، مقاومت بالایی در مقابل خراش و سایش دارد و بنابراین برای حفظ براقیت فلز، براق کردن انواع صنایع دستی و هنری و به عنوان فیکساتور صنایع دستی انتخاب می شود.
مشاهده اسپری کیلر براق دوپلی کالر
منابع